,,Pankracjon” pojawił się w programie Igrzysk Olimpijskich w roku 648 p.n.e na 33 Olimpiadzie, 40 lat po wprowadzeniu pięściarstwa i aż 60 lat po zapasach. Była to walka stanowiąca mieszankę boksu i zapasów, w której dozwolone było praktycznie wszystko. Zawodnicy walczyli nago i bez ochrony dłoni na skopanej motyką ziemi, którą po wyrównaniu polewano wodą aby zapobiec kurzeniu. Walka przechodziła do parteru po kilku minutach, błotnista maź pokrywała ciała walczących, co miało zwiększyć widowiskowość tego sportu. Zwyciężył ten, kto zmusił przeciwnika do poddania się, przy czym nie można było go zabić tak samo jak w walce na pięści. Poddający podnosił do góry palec wskazujący lub klepał zwycięzcę w plecy.

Spartanie uchodzących za najodważniejszych ojców Grecji mieli zakaz startowania w tego rodzaju zawodach, nie dlatego że byli niezwyciężeni ale dlatego, że nie mogli pozwolić sobie na haniebną porażkę, poprzez przyznanie się do niej podczas nieoczekiwanej przegranej. Przegraną uważali za czyn niegodny Spartanina. Zakaz dotyczył również pięściarstwa i nałożyła go sama Sparta.

---

Zobacz także: OBRAZ Walka tysiąclecia – Manwith Passion Paweł Worobiej WORO, OBRAZ TISANDROS z Naxos – Manwith Passion Paweł Worobiej WORO; Śledź także: facebook, blog